Wanneer we het duister willen verslaan door het te bestrijden, dan geven we het kracht en zal het voortbestaan;

Wanneer we enkel het licht najagen en ons blind houden voor het duister, dan geven we het kracht en zal het voortbestaan;

Wanneer we de ervaringen van licht en duister gelijkelijk waarderen, verdwijnt de strijd en zullen we de natuurlijke kracht van eenheid kennen.

Om werkelijk te kunnen luisteren naar een ander heb je het vermogen nodig om je eerst geraakt te kunnen voelen zonder de liefde te verlaten en de ander weg te duwen door afwerende oordelen.

(de prachtige woorden van een soul sister).

Het creëren van een nieuwe wereld, zoals ik haar graag zie, vraagt om het inzetten van nieuw gedrag. Het inzetten van fris, authentiek gedrag om precies te zijn. Want wat de wereld hard nodig heeft zijn wij zelf. Dit vraagt om zelfvertrouwen en een diep gevoel van eigenwaarde, waar het velen van ons blijkbaar nog aan ontbreekt. 

Het inzetten van nieuw, authentiek gedrag vraagt om een diep innerlijk weten wat je waard bent, het in elke vezel weten dat je goud waard bent en niets minder. Dat je weet wat je te bieden hebt en wat je komt doen.

Wanneer we werkelijk op één lijn komen met wie we werkelijk zijn, dan is daar geen twijfel meer. Dan is daar diep innerlijk weten. Dan is daar bezielde oerkracht. Dan verzetten we moeiteloos bergen!

Juist als het naar macht strevende in de buitenwereld tot in het extreme wordt uitgespeeld, is het belangrijk dat we contact maken met onze krachtige natuurlijke vreugdevolle staat van zijn. Juist nu is het belangrijk dat we het nieuwe, dat waar wij naar verlangen, initiëren met onze vreugdesvibratie.

Thuis in de ware vreugde die we zijn, hebben we niets te vrezen. Van sluwe listen van op macht beluste personen niet, van rare sprongen van katten in het nauw niet en van niemand niet. We leven namelijk in een vibrationele wereld. Wij treffen in ons persoonlijke leven aan waarmee wij zelf resoneren.

Thuis in de vreugde die wij werkelijk zijn, zijn wij helder, verbonden en geïnspireerd. We zijn telepathisch, creatief en vindingrijk. Wij vinden onze gelijkgestemden en dat wat wij wensen te creëren, hoe dan ook. Angst heeft daarin niets in te brengen.

Laat angst aan je voorbijgaan. Onze natuurlijke staat van zijn is full empowerment. Daarin kan niets of niemand iets aan afdoen.

Onze natuurlijke eenheid en harmonie zitten ingebakken in ons wezen. We hebben helemaal geen externe (ego’s van) leiders nodig die voor ons beslissen, omdat we dat zogenaamd zelf niet zouden kunnen. Onnatuurlijk, op macht gebaseerd leiderschap brengt enkel ontwrichting, verdeeldheid en uiteenscheuring. 

Het is wat mij betreft de hoogste tijd dat we ons weer openen voor de wijsheid en heelheid in onszelf, wij zijn namelijk onze eigen geboren leiders. Vanuit onze eigen natuurlijke autoriteit leven wij in harmonie samen onze unieke passies en talenten en creëren wij als vanzelf een gezond nieuw samenleven.

Onnatuurlijke macht houdt op te bestaan, wanneer wij stoppen de macht aan hen te geven, wanneer wij onszelf weer eren.

Spring, spring, ‘herinner je’ wil ik roepen. We zijn juist nu op aarde met een reden geïncarneerd. We willen juist nu dit alles meemaken, deze uitdagende tijd met alles erop en eraan. We willen helemaal niet terug naar het oude. De mensheid wordt uitgenodigd om naar een hoger bewustzijnsniveau te transformeren. We kunnen ons openen en erin meegaan, ons herinneren en het nieuwe actief mee vormgeven, of we kunnen ons ertegen verzetten, wat angst en rare fratsen in het nauw veroorzaakt.

Nu is de tijd om onszelf niet langer te laten onderdrukken of misleiden. Het is tijd om ons het vrije wezen dat we zijn te herinneren. Het is tijd om onze natuurlijke autonomie en wijsheid weer te herinneren. Het is tijd om onze authentieke expressie alle ruimte te geven. Onze bezielde gaven willen nu worden ingezet. Laten we onze heldere ogen openen en onze waarheid ferm spreken. Laten we integere daden stellen – want daarvoor zijn we nu hier!

Levendigheid is onze natuurlijke staat van zijn en opwindend is het leven dat wij aangaan. Alleen soms vergeten we te ademen en dan is angst onze Wake Up Call.

Ik merk dat het regelmatig wat irritatie bij me oproept, als mensen zo van het flirten, grappen en grollen zijn. Soms omdat het nep voelt. Soms omdat ik voel dat het andere dat er ook is wordt weggestopt. En soms omdat ik er simpelweg zelf op dat moment niet bij kan. Terwijl ik dat dan zo graag wél wil.

Vooral dat laatste als ik eerlijk ben. Onlangs voelde ik op zo’n moment diep verdriet. Verdriet dat er op dat moment van mezelf niet mocht zijn. Ik wilde immers graag mee lachen. Ik wilde me in mijn blokkade niet laten kennen. Ik wilde niet de kwetsbare, mindere zijn. Ik wilde in controle zijn en er als een krachtig leuk persoon bij horen. Ook grappen en grollen enzo, wat natuurlijk niet lukte.

Later toen ik alleen was deed ik wat ik nog steeds geregeld neig te vergeten. In plaats van het mentale wegpraten of op zoek gaan naar het waarom, nodigde ik het verdriet als emotie uit. Ik nodigde het uit om alle ruimte in te nemen. Oude verhalen van mijn ruimte niet kunnen innemen, mezelf moeten wegcijferen, minderwaardig zijn en niet gezien worden kwamen langs. Maar vooral merkte ik verrassend genoeg ook dat ik vreugde ervoer. 

Toen ik het verdriet liet stromen, toen ik het vasthouden ervan losliet, ervoer ik schoonheid. Namelijk in het ervaren van openheid, tederheid en koestering. In het toestaan van gevoeligheid en liefde. Ik voelde de heerlijke beweging van flow. Ik voelde verbinding. Ik voelde mij. Ik probeerde dit heerlijke gevoel nog uit te melken. Ik probeerde het verdriet weer te pakken en groter te maken. Maar helaas, het was verdwenen. Maar ik was er weer. Ik genoot.

Eigenlijk wil ik op die eerdergenoemde, voor anderen vrolijke momenten simpelweg uitroepen dat ik me rot, niet blij en niet verbonden voel. Maar ergens denk ik dat er dient te worden gelachen en dat verdriet een stoorzender is, die dient te worden weggestopt. Want vreugde is onze natuurlijke staat en verdriet dient te worden geheeld. Zegt mijn niet verbonden hoofd.

Eindelijk word ik wakker uit deze mezelf blokkerende illusie. Vreugde is niet hoger, beter of waarachtiger dan verdriet. Verdriet is menselijk. Het is een signaal dat we onszelf vergeten gewaar te zijn. Dat we vergeten te (door)ademen en (door)voelen. En ook dat we vergeten te doorzien. Het is een signaal dat we onszelf verloochenen met verhalen waarin we onszelf wegcijferen en ontkrachten. Verdriet is openend en verbindend. Het is prachtig. En voor mij nu ook waarachtig. 

Als ik je ontmoet, hoef ik niet al je verhalen te horen om te weten wie je bent – want ik voel je.

Als je wilt weten wie ik ben, stop dan met praten en vragen stellen – wees dan stil en luister.

Grond, haal adem, wees je gewaar van jezelf hier en nu – dan ontmoet je – jou en mij.

Wees even stil alsjeblieft.

Wat ben ik lang op zoek geweest naar mijn werkelijke thuis. Naar mijn zielefamilie, mijn ware partner, mijn plek op aarde of zelfs mijn galactische familie ergens in het universum. En steeds weer ontdekte ik dat ik op zoek was naar iets buiten mezelf. Dat ik bij mezelf vandaan ging om mezelf, mijn thuis te vinden. 

Mijn ware thuis vind ik in mezelf. Mijn ware thuis bén ik. Waar dan ook. Hier en nu. Ik. Home sweet home.

Kampen die tegenover elkaar (willen) staan vinden elkaar nooit. Kampen vinden enkel telkens meer bewijs ter staving van hun eigen positie. Ik zag dat destijds tijdens mijn juridische carrière overduidelijk in de rechtszaal en ik zie het nu ook weer in de samenleving. Strijdende kampen zien enkel nog vanuit de vibratie van hun tunnelvisie. Hun bewustzijn is vernauwd. Er is een strijdende wij-versus-hen houding en visie. Er zal, hoe ik het zie en ervaar, via strijd oftewel verzet ook nooit een samenleving van wezenlijke vrijheid, harmonie en verbinding kunnen ontstaan.

In mijn opleiding tot mediator leerde ik dat de opening, beweging en oplossing zouden liggen in: 
1. Het wijselijk en grootmoedig durven doorzien dat de strijd en verdeeldheid jou en ook de ander niet wezenlijk dienen.
2. Het vinden van ieders ware belangen in de strijd; waarbij ik doel op de dieperliggende persoonlijke beweegredenen achter de harde standpunten. 
3. Het vinden van de verbindende gezamenlijke belangen in de strijd. Uiteindelijk blijkt iedereen dezelfde basisbehoeften en verlangens te hebben. Iedereen ambieert zaken als het ervaren van geborgenheid, liefde, erkenning en verbinding.

4. Het gezamenlijk vinden van creatieve oplossingen voor ieders belangen. Wat mij betreft een prachtig transformatieproces, waarin verzachting, begrip en in elk geval een begin van verbondenheid tot stand worden gebracht. 

Toch is mediation voor mij geen ultieme oplossing. Met die methodiek kijken we namelijk nog steeds niet écht naar de kernoorzaak van een geschil. We blijven hangen in onbewustzijn, oftewel het ontbreken van bewustzijn van wie we werkelijk zijn en hoe het manifesteren van onze realiteit werkelijk werkt. Hierdoor zullen we innerlijk de illusie van gescheidenheid en tekort blijven ervaren, die we ook nog eens ten onrechte door de buitenwereld vervuld willen zien. Vanuit die gescheidenheid en dat tekort zullen we blijven proberen de buitenwereld te beïnvloeden, met strijd en oorlog als uiterste dwangmiddelen. 

De wezenlijke oplossing voor het beslechten van een geschil in mijn leven ervaar ik in het wezenlijk opheffen van de verdeeldheid die daaraan ten grondslag ligt. Niet die met de buitenwereld, maar die met mezelf. Daar ligt de kern. Namelijk dat wat ik ervaar in mijn buitenwereld is te allen tijde een reflectie van dat wat ik zelf vibrationeel uitzend. Niemand anders is dus de veroorzaker van verdeeldheid en strijd in mijn leven. Het vraagt van mij om mijn bewustzijn te verruimen en mij te openen voor wie ik werkelijk ben en te zien hoe het creatieproces werkelijk werkt.

Dan doorzie ik ook steeds beter dat er niet maar één universum is; er is niet één gezamenlijke wereld waarin wij ons allen bevinden. Ik zie dat de wereld die ik ervaar mijn eigen fysiek geworden holografisch universum is en dat eenieder zo zijn eigen hologram schept. Ik doorzie dat onze universa elkaar enkel ontmoeten in een gezamenlijk veld als we vibrationeel matchen. Ik handel daarin als ik vanuit mijn ware zelf iets in mijn eigen universum wil veranderen. En jij doet simpelweg jouw ding.

Geschillenbeslechting door het vaststellen van harde feiten, eventueel in een rechtszaal, werkt dus voor mij niet meer. Wij kunnen, als onze universa niet geheel met elkaar samenvallen, niet alleen allebei een ogenschijnlijk zelfde gebeurtenis anders ervaren en waarderen, maar deze kunnen dus ook nog eens volledig in waarheid als die zgn. harde feiten naast elkaar bestaan. Jij kunt in jouw universum iets anders besluiten te manifesteren dan ik in het mijne, simpelweg omdat wij iets anders wensen te ervaren in onze evolutie. En om het nog complexer te maken: Er is ook niet maar één versie van jou en mij, maar vele. 

Hoe boeiend, bevrijdend en empowerend. Nog zoveel over mezelf en hoe het precies werkt in mijn universum te ontdekken! 

Leugens groot of klein, ze werken bij mij niet. Ik heb het op advies van anderen veelvuldig geprobeerd; leugentjes om bestwil om iemand niet onnodig te kwetsen of sociaal wenselijke antwoorden om mensen niet in verlegenheid te brengen. Voor mij is het gekunsteld, niet natuurlijk. Ik word wiebelig en krijg er stress van. Ook dient het mijns inziens niet. Niemand niet. Nooit niet. 

Ik krijg er stress van, omdat het van mij vraagt om mijn verbonden, natuurlijke staat van zijn, en het daaruit als vanzelf voortspruitende congruente gedrag, te verloochenen. Ik moet mezelf geweld aandoen en in mijn hoofd schieten om iets kunstmatigs te verzinnen. Iets groots kunstmatigs of iets kleins maakt daarin voor mij geen enkel verschil.

Oprechte eerlijkheid kwetst mijns inziens in wezen nooit. Sociaal gewenst gedrag en leugentjes om bestwil wel. Ik neem jou namelijk niet serieus als ik lieg, niet oprecht ben, en ook mezelf niet. Als ik lieg bevestig ik wat niet natuurlijk is, namelijk een gemaakt opgeblazen imago of aangeleerde zwakte. Als ik lieg en niet oprecht ben, bevestig ik angst oftewel onbewustzijn. Ik verloochen onze natuurlijke kracht.

Door eerlijk en oprecht naar jou te zijn, eer ik jou. Ik erken en bekrachtig wie jij werkelijk bent, namelijk een krachtig onschendbaar wijs wezen. Eerlijkheid is voor mij expressie in waarachtigheid. Het is integere, geweldloze communicatie, die vanuit verbonden bewustzijn soms afgestemd zuiver spreekt en soms in wijsheid zwijgt. Ze brengt aan het licht wat onzuiver is. Ze bekrachtigt de natuurlijke orde. Ze gaat voorbij aan in onbewustzijn geëerde heilige huisjes en taboes. Ze vraagt van ons om onze natuurlijke kracht, verbondenheid en wijsheid te (h)erkennen.

In zuiverheid ervaar ik mijn kracht – wie ik ben, wie wij zijn.
Namasté

We scheiden hormonaal uit wie we willen aantrekken. Een hormonale energetische vibratie die het gehele universum bestrijkt. Het maakt niet uit waar in het universum onze gelijkgestemden zich bevinden. Zodra we weer op één lijn zijn met wie we werkelijk zijn, ons natuurlijke zelf, beginnen we dit hormoon weer in alle helderheid zuiver af te scheiden. We zijn geurende weldaad.

Onze wakkere gelijkgestemden ervaren via hun spirituele reukzin dat wij weer wakker zijn. Zij zullen vol verlangen naar gelijkgestemden hun reuk volgen en ons vinden. Moeiteloos, wanneer wij weer ‘aan’ durven staan. Wanneer wij zelf ook vol vertrouwen deze ons roepende stappen zetten. Thuis(ge)komen(d) bij onszelf en de ander. Voortaan als één organisme werkend. Vibrerend. Bestuivend. Al Wat Is. Degene die wil ontvangen.

Al die oordelen en stempeltjes die we op anderen of onszelf plakken. Ik wil er niets meer mee. Ze dienen niet meer. Ze laten mij enkel het oude zien. Dagelijks beoefen ik het vanuit mijn kern bepalen van mijn natuurlijke koers. Zij is wat mij betreft politiek niet links, niet rechts. Zij is mijn koers. Mijn unieke koers. Zij is onbevangen en vrij. Mijn krachtige, helder seinende koers, die mij gezond, happy en energiek maakt. Die mij de natuurlijke orde toont. 

Als we met zijn allen voorbij die oude labels en dogma’s durven gaan en naar onze eigen zuivere innerlijke stem – die het potentieel van alles en iedereen insluit – durven luisteren en handelen, dan bouwen we stap voor stap een nieuwe vitale samenleving. Laten we de wijsheid van onze eigen innerlijke stem erkennen en vertrouwen.

Ik lees net het boek “Op zoek naar antwoorden” van Wiggert Meerman. In het boek vraagt de hoofdpersoon aan de sjamaan waarom hij die vijf keren dat hij door een giftige slang in het oerwoud gebeten werd niet is overleden. De sjamaan antwoordt bovenstaande. 

Wat een prachtige uitspraak. Zo waar. Helemaal naar mijn hart. Wat mij betreft ook zó toepasselijk op de huidige situatie in de wereld, waarin op dit moment voor velen alles nog steeds draait om gevaarlijke virussen en vaccins. 

Precies om bovengenoemde reden hoef ik geen vaccin. Liever niet. Er is namelijk niets in mij dat het virus activeert. Ik kan het niet tegen mijn wil oplopen vanuit mijn alignment met mijn ware zelf. Ik hoef mij er dus ook niet tegen te beschermen met een zogenaamd vaccin. 

En mocht het zo zijn dat ik toch in de situatie kom dat ik het vaccin zogenaamd verplicht zou moeten nemen, wat vanuit mijn ware zelf niet bestaat, ook dan weet ik dat ik het gif van het vaccin niet activeer op een manier en mate waar ik bang voor zou moeten zijn. Mijn systeem zal het constructief gebruiken precies om de reden waarom ik het voor mezelf gemanifesteerd heb. 

Laten we ons herinneren dat angst enkel een signaal is dat we niet helder zien en onze eigen wijsheid en autoriteit verloochenen; laten we ons herinneren dat angst een prachtig signaal is dat we niet op een lijn zijn met ons ware zelf.