Vanmorgen zat ik me (even lekker onbewust) te ergeren aan iemand die naar mijn smaak wel erg veel meningen en oordelen ventileert. Ik dacht eigenlijk wil ik liever niet meer afspreken met mensen die dat voortdurend doen. Het voelt voor mij namelijk niet voedend. Ik realiseerde me echter ook dat als die mij triggerende personen nog steeds in mijn leven verschijnen, dat dat dan juist iets over mijzelf zegt; dat daar voor mij nog een stuk op te pakken bewustzijn ligt.

Vaak zie ik wel de uitnodiging om nog duidelijker en vaker heldere keuzes te maken, om nog vaker te doen wat werkelijk voor mij klopt. Maar nu vielen er ook andere kwartjes: Ik zag dat ik het zelf ook nog steeds doe (!) en dat ik dat doe, omdat ik zelf nog steeds niet altijd mijn ruimte vol durf in te nemen (wat ik met mijn ergernis, oordeel en verhaal dan als verwijt lekker bij hen leg).

Daarbij gaat het in wezen om de ruimte voor wie ik werkelijk ben; ik durf vaak nog steeds niet werkelijk mezelf – bronbewustzijn – te zijn. Ik zit soms zélf nog zo in de meningen, oordelen en verhalen, dat ik geen ruimte geef aan (mijn) essentie, dat ik (mijn) bronbewustzijn niet kan horen spreken. Terwijl dát toch mijn diepste verlangen is.

Want wat geniet ik intens als (mijn) essentie spreekt – voorbij meningen, oordelen en verhalen!

Toen Zandvoort en Amstelveen mij niet meer voedden, werden we genomen door de snelle krachtige flow naar het veel langzamere, warme zuid Spanje. Wat zalig om daar zoveel meer de echte natuur, bergen, zee en groen, te kunnen voelen. Wat kan ik daar heerlijk tot mezelf komen, mezelf zoveel dieper gewaarzijn (met natuurlijk alle daarbij komende opschoningsperikelen van dien).

Vanuit deze vernieuwde, frissere staat van zijn begon ik weer écht te verlangen naar geïnspireerd vormgeven. Ik kreeg in Spanje wat eerste ingevingen, maar de stroom kwam niet echt op gang. Al die gezellige vakantiegangers bij ons in Spanje pasten bij het aankomen in Spanje en het zakken in mezelf, maar zeker niet bij een geïnspireerde actievere creatiemodus. En ook na al die visites moest ik het nog wat langer gaan uitstellen, want ook een bezoek aan Nederland stond voor oktober op de planning.

Maar wat schetst nu deze eerste week in Nederland mijn verbazing? Ik hoef wat dat betreft helemaal niet in de wachtende uitzitmodus. De inspiratie en de behoefte om mij op een frisse manier uit te drukken stromen plotseling als een tierelier. Gisteren gebeurde het al heerlijk alleen in het herfstbos en ook nu bij een goede vriendin op de bank. Er ploppen allerlei ideeën binnen voor de vernieuwde expressie van mijn in Spanje geopende potentieel.

Deze herfstenergie in Nederland voelt voor mij verfrissend en inspirerend; lekker stromend en vrij. Ik besef eigenlijk nu pas hoe belangrijk het daadwerkelijk zetten van stappen is voor mijn innerlijke flow, inspiratie en groei.

Het valt me steeds vaker op dat ik aan bepaalde gebeurtenissen uit het lange of zelfs korte verleden geen herinnering meer heb. Ik had dat fenomeen altijd al wel, maar de laatste tijd valt het mij extra op. Het valt mij ook op dat mensen dat soms raar vinden, want ze zijn zo gewend om zich het verleden te herinneren en er als sociaal gebeuren anekdotes over te (blijven) vertellen.

Voor mij is het me niet meer kunnen herinneren van bepaalde gebeurtenissen uit het verleden geen mankement van mijn hoofd. Het is een symptoom van wakker worden. Nu ik mij steeds meer herinner wie ik werkelijk ben, verdwijnt daarmee steeds meer mijn identificatie met wie ik dacht te zijn. Daarmee verdwijnt ook steeds meer (de herinnering aan) het verleden van wie ik dacht te zijn. Ik kan er simpelweg niet meer bij, want ik bevind mij op een andere frequentie.

Het kunnen ophalen van dat verleden is voor mij ook niet meer boeiend. Het is oud en inspireert niet langer. Het lijkt een oude versleten grammofoonplaat. Wat mij wél inspireert is (de wereld van) het frisse nieuwe ervaren van wie ik werkelijk ben, het frisse nieuwe ontmoeten en creëren. En dat is allemaal te beleven in het volle bewustzijn, dat altijd hier en nu is. Dáár in die prachtige opening verschijnt het nieuwe. En dát heeft mijn volledige, gepassioneerde aandacht. Dát wil ik manifesteren. Dát is pas echt gaaf!

Herkenbaar?