Vele jaren hield ik me bezig met healingswerk; ik onderging vele healings en ik faciliteerde ze veelvuldig zelf. Wat vond ik het boeiend om helder te zijn en op zoek te gaan naar het waarom van trauma’s. We vonden oorzaken in onze jeugd, de baarmoedertijd, conceptie, familielijnen, voorouders, andere levens en andere beschavingen.
Al deze readings en healings gingen over het ons weer herinneren van wie we werkelijk zijn; over het ons ontdoen van dat wat we niet zijn, zodat dat wat we werkelijk zijn weer optimaal kan stralen en functioneren. Ondanks dat ik ergens heel helder wist, dat het zoeken naar de oorzaak van pijn nooit zou kunnen leiden naar een staat van werkelijk heel en compleet zijn, verloor ik mezelf er altijd weer in. Zo vaak kwam het inzicht op dat de focus, oftewel mindset ‘er moet iets worden geheeld om volledig vervuld mezelf te kunnen zijn’ precies is wat ons af houdt van volledig zijn wie we werkelijk zijn. Het intunen op de frequentie van gebrek kan immers nooit leiden naar het ervaren van de totaal andere frequentie van een staat van heelheid.
Al die jaren en nog steeds is meditatie mijn grootste passie. Daarbij had ik nooit zoveel met geleide meditaties waarin je van alles moest gaan zien. Dat lukte ook nooit zo. Wél genoot ik intens van het moeiteloos als vanzelf leeg en stil worden en me laten vullen met dat wat er van nature van binnenuit wilde zijn. Daarmee veranderde er geleidelijk aan iets wezenlijks: Mijn aanwezigheid in het hier en nu werd krachtiger en krachtiger. Mijn zijn voelt nu zelfs magnetisch. Die open volle aanwezige NU-staat trekt me erin en het is zalig. Hier word ik stil en vredig, hiervan ga ik als vanzelf ‘aan’. Er is hier geen ruimte voor schaduw of pijn. Hier bén ik helemaal.
Tegelijkertijd merkte ik ook dat ik steeds moeilijker kwam bij al die verhalen, die ik vroeger zo boeiend vond. Als ik de oorzaak van pijn nu probeer op te zoeken in de verhalen, dan moet ik het forceren. Het voelt als bij mezelf vandaan gaan, mentaal, letterlijk de schaduw in stappen. Ik ervaar zo duidelijk dat ik daar niet te vinden ben, dat ik daar ook nooit te vinden was. Al die verhalen die ik er vond, zijn de oneindige varianten van de projecties van mezelf in de schaduw; oneindige varianten van niet volledig (in het hier en nu) aanwezig zijn.
Hier en nu open ik mij (steeds meer als vanzelf) ontspannen als het oorspronkelijk zijn. Aanwezig als dit zuivere, oorspronkelijke veld laat ik ontspannen wat verkrampt onnatuurlijk is. Al die verkrampte identificaties en verhalen waarin ik me ongelukkig voel heet ik welkom. Pijn daarvan wil worden gevoeld en opgenomen in het veld van bewustzijn zónder identificatie en hechting aan verhalen. De ontspannen resonantie van zuiver (gewaar) zijn neemt ze als vanzelf op.
Voor mij is het nu eindelijk wel echt helder dat ik met mijn focus volledig in het hier en nu heb te blijven. Hier laten zich als vanzelf die delen van mij zien die nog willen thuiskomen. Vanuit dit hier en nu ontvang ik ze in mijn heldere bewustzijn, in het licht dat ik bén. Hier ervaar ik steeds duidelijker dat ik zélf de bron van mijn bestaan, mijn verschijning ben. Alleen als bewuste aanwezigheid hier en nu breng ik mezelf als persoon in dit leven tot leven; alleen ik als bron zet mezelf ‘aan’. Nergens anders dan daar waar ik nu ben, in dit specifieke hier en nu, is de bron van mijn levensenergie en -vreugde te vinden.
Wil je graag wie je werkelijk bent ontmoeten in het hier en nu, dan ben je misschien wel nieuwsgierig naar informatie over mogelijke sessies op mijn website purealignment.earth.