Vele jaren hield ik mij als strafrechtjurist bezig met de vervolging en berechting van daders. Want slachtoffers en de samenleving was met hun misdrijf iets aangedaan. Ik was betrokken bij de uitvoering van een rechtssysteem dat de samenleving diende om vrede, veiligheid en harmonie te bewaren. Een samenleving waarin we vergeten waren wie we werkelijk zijn. Waarin identificatie met dader- en slachtofferschap vanuit vernauwd bewustzijn waarheid was geworden.
Maar inmiddels herinner ik mij steeds helderder wie ik werkelijk ben. Ik ben zich ontwikkelend bewustzijn. Een ziel met potentieel, die zich nu hier tijdelijk op aarde wil uitdrukken in relatie tot andere deeltjes. In mijn ontspannen, heldere staat ervaar ik diepe vrede. Ik ervaar zuiverheid. Kracht. Vreugde en geluk. Ik vervaar liefde en verbinding. Ik verlang naar bewuste samenwerking vanuit te ontwikkelen potentieel. En ik ervaar ook dat dit eigenlijk als vanzelf wil ontstaan. Het hoeft niet geforceerd te worden afgedwongen.
Ik ben me steeds meer bewust van de blauwdruk, richtlijnen en het potentieel die ik als ziel in me draag en dat ik volledig de regisseur ben van mijn leven. Dat niets mij zomaar kan overkomen. Dat ik elke ervaring, situatie en persoon zelf aantrek. Omdat ik als ziel me hier als mens wil ontwikkelen. Ik me hier wil verrijken en ervaringen wil opdoen. En daarvoor wil ik mezelf ervaren en gereflecteerd zien in een wereld om mij heen. In een zo echt lijkende wereld, die mijn eigen functionele geprojecteerde hologram is.
In de vele soul readings die ik voor mezelf en anderen faciliteerde zag ik dit ook keer op keer. Dus hoe ik als heldere bewuste ziel letterlijk iedere ervaring, hoe extreem en verschrikkelijk lijkend soms ook, bewust heb geregisseerd. Allerlei facetten van mezelf, van kracht en empowerment, wilde ik ervaren. En juist ook het contrast, het ontbreken daarvan. Zo geschikt is deze fysieke aardse wereld als setting.
En zo prachtig hebben wij daarin win-win samengewerkt. De ene keer mocht ik de agressor en uitbuiter zijn over jou. Een andere keer jij over mij. En weer een andere keer leefden we samen in liefde, harmonie en verbinding. Elke keer door ons bewust gekozen en in het leven aangegaan. Uitgeleefd. Expressie na expressie, leven na leven. Net als dat we nu besluiten om wakker te worden en ons het bewuste creatieve wezen dat we zijn weer te herinneren.
Dus als we ons nu herinneren dat we elk dader- en slachtofferspel zelf samen bewust hebben uitgekozen, dan is het toch onlogisch en gespleten als we elkaar of onszelf daarvoor blijven afwijzen en bestraffen? Dat kunnen we dan toch niet meer rechtvaardigen? Voor hen die wakker worden, in elk geval voor mij, en zich de bewuste creator herinneren die zij op elk moment wezenlijk zijn, is dat wat we aan ervaring aantrekken volledig ons gekozen spel- en ontwikkelrecht. Het ons herinneren aan de bewuste creator die we zijn doet immers ook inherent alle oordeel over goed en fout, wel of niet rechtvaardig, wegvallen.
Als we besluiten om wakker te worden, en daarmee dus als vanzelf het onbewuste spel van dader- en slachtofferschap niet meer kunnen erkennen, dan is het toch veel logischer, efficiënter en natuurlijker om elkaar dan, in plaats van het bieden van traumaverwerking, vergelding en bestraffing, te helpen wakker worden en helpen herinneren wie we werkelijk zijn? Dat we daden van dader- en slachtofferschap oppikken als symptomen van bewust te maken onbewustzijn?
Dat we elkaar helpen herinneren dat het een zo echt lijkend gezamenlijk bedacht spel was dat we uitspeelden, dat aan de ontwikkeling van beide zielen dienend was? Dat we elkaar bedanken voor de rol die we zo overtuigend hebben gespeeld? Dus dat we dader en slachtoffer gelijkelijk opvangen en begeleiden in het wakker worden?
De natuurlijke orde wil weer vigeren – voor hen die wakker willen worden. Een nieuwe, heldere tijd wil weer zijn waarin we vanuit eenheidsbewustzijn samenleven; waarin we onze verantwoordelijkheid herinneren en nemen, waarin we onze instant manifestatiekracht op elk moment op een natuurlijke manier bewust gebruiken.
In de nieuwe heldere samenleving hebben termen als recht en rechtvaardigheid hun huidige betekenis verloren; als ze dan nog zouden bestaan, dan zouden ze wat mij betreft iets zeggen over de mate van alignment, de mate waarin we vaardig zijn om recht uitgelijnd vanuit de ziel die we zijn te leven, te creëren en te manifesteren.
@ een aanzet tot hervorming van ons (straf)rechtstelsel.