Ik herken het als zo’n valkuil. Dat ik mijn hart pas open als de omstandigheden perfect zijn. Maar de omstandigheden zijn eigenlijk nooit perfect. Er is altijd wel iets te verbeteren. Dus ik kwam er tot op heden nooit toe om mijn hart volledig te openen. 

Vannacht besefte ik dat ik vanuit deze mindset nooit aan het ervaren van bliss toe zou komen. Terwijl dat toch mijn diepste zieleverlangen is. Dus om te alle tijde bliss te kunnen ervaren, ondanks dat wat zich in mijn buitenwereld voordoet.

Ik besefte vannacht dat elke situatie perfect is om deze mindset te veranderen. Dat elke situatie perfect is om mij te openen voor bliss. Mijn natuurlijke staat van zijn. En waarom zou ik dat doen? Gewoon omdat ik het mezelf gun. Om me gelukkig te voelen. Om te genieten. In alles.

Mijn huidige situatie is dus perfect: Mijn liefdesrelatie is klaar. Ontwikkelt zich naar een nieuwe vorm van contact. Het is duidelijke dat ik ga verhuizen. Maar ik weet nog niet precies waarheen. Mijn geliefde bedrijf Zielenvreugde maakt een doorstart. Maar ook dat is nog in ontwikkeling. 

Een boel onzekerheid. En toch kies ik ervoor. Om me niet langer zorgen te maken. Ik kies om te vertrouwen. Omdat ik mezelf dat gun. Omdat ik diep van binnen ook weet dat het klopt. Dat het stroomt. Dat overvloed is. Als ik mij open.

Zo koos ik vannacht. Ik ontspande. Ik voelde de spanning in mij. De angst van het niet weten. Ze transformeerde. In een veld van leegte. Van ruimte. Van vrijheid. En magnetische blijheid. Bliss.

Ik werd verliefd op de ruimte die ontstond.
Het oneindige veld van nog ongekende mogelijkheden.