Our focus on the causes of trauma keeps us trapped in never-ending healing work

Geplaatst op

For many years I was engaged in healing work. I underwent numerous healings and I facilitated them myself as well. I found it fascinating to be clairvoyant and to find the deeper, unconscious causes of traumas. We discovered causes in our childhood, the time in the womb, conception, family lines, ancestors, other lifetimes and other civilizations.

All these readings and healings were about remembering who we truly are; about letting go of what we are not, so that what we truly are can shine and function optimally once again. Despite having a clear understanding somewhere deep down that searching for the cause of pain could never lead to a state of true wholeness and completeness, I always lost myself in the healing work again. So many times, the realization came that the focus, or rather the mindset of “parts of myself need to be healed in order for me to be fully fulfilled as myself,” was exactly what kept us from fully embodying who we truly are; that tuning into the frequency of lack can never lead to experiencing the completely different frequency of a state of wholeness.But apparently, I was not ready to really trust my own inner wisdom and let go the healing work.

All those years, and still to this day, meditation remained to be my greatest passion. However, I never resonated much with guided meditations that required visualizing various things. I could never quite succeed in that. Instead, I deeply enjoyed fully being in the here and now, effortlessly becoming empty and silent and allowing myself to be filled with what naturally wanted to emerge from within. Within that practice gradually something essential started to change: My conscious here-and-now-presence became stronger and stronger. My conscious being now feels even magnetic. This open, full and present conscious state draws me fully in and that is blissful. Here I become quiet and peaceful. Here I naturally come alive. There is no room for shadows or pain here.

As I became more present, I noticed that I was having an increasingly difficult time connecting with all those stories that used to captivate me. When I try to find the cause of pain within those stories now, it feels forced. It feels like moving away from myself, about becoming mentally and literally stepping into the shadow. I clearly experience that I am not to be found there and that I never was. All those stories I found were infinite variations of projections of myself in the shadow, infinite variations of not being fully present in the here and now.

Here and now, I open myself (more and more naturally) to relax into the state of pure conscious beingness. Relaxed being present as this open field of consciousness, I allow what is tense and unnatural to relax. I welcome all those contracted identifications and stories in which I feel unhappy. The pain they bring wants to be felt and absorbed in the field of consciousness without identification and attachment to stories. The relaxed resonance of pure, open (aware) beingness naturally absorbs them.

For me, it is finally crystal clear that my focus always needs to remain fully in the here and now. It is in this space that those parts of me that still long to come home reveal themselves effortlessly. From this present place of being I receive them in my clear awareness, in the light that I am. Here I increasingly experience that I am the source of my existence, my manifestation. It is only as conscious presence in the here and now that I bring myself to life as a person; only as source do I “turn myself on as a living being”. Nowhere else but where I fully am present, in this specific here and now, can the source of my life energy and joy be found.

If you would like to meet who you truly are in the here and now, you might be curious to find information about sessions with me on my website, purealignment.earth.

De focus op het waarom houdt ons gevangen in nooit eindigend healingswerk

Geplaatst op

Vele jaren hield ik me bezig met healingswerk; ik onderging vele healings en ik faciliteerde ze veelvuldig zelf. Wat vond ik het boeiend om helder te zijn en op zoek te gaan naar het waarom van trauma’s. We vonden oorzaken in onze jeugd, de baarmoedertijd, conceptie, familielijnen, voorouders, andere levens en andere beschavingen. 

Al deze readings en healings gingen over het ons weer herinneren van wie we werkelijk zijn; over het ons ontdoen van dat wat we niet zijn, zodat dat wat we werkelijk zijn weer optimaal kan stralen en functioneren. Ondanks dat ik ergens heel helder wist, dat het zoeken naar de oorzaak van pijn nooit zou kunnen leiden naar een staat van werkelijk heel en compleet zijn, verloor ik mezelf er altijd weer in. Zo vaak kwam het inzicht op dat de focus, oftewel mindset ‘er moet iets worden geheeld om volledig vervuld mezelf te kunnen zijn’ precies is wat ons af houdt van volledig zijn wie we werkelijk zijn. Het intunen op de frequentie van gebrek kan immers nooit leiden naar het ervaren van de totaal andere frequentie van een staat van heelheid. 

Al die jaren en nog steeds is meditatie mijn grootste passie. Daarbij had ik nooit zoveel met geleide meditaties waarin je van alles moest gaan zien. Dat lukte ook nooit zo. Wél genoot ik intens van het moeiteloos als vanzelf leeg en stil worden en me laten vullen met dat wat er van nature van binnenuit wilde zijn. Daarmee veranderde er geleidelijk aan iets wezenlijks: Mijn aanwezigheid in het hier en nu werd krachtiger en krachtiger. Mijn zijn voelt nu zelfs magnetisch. Die open volle aanwezige NU-staat trekt me erin en het is zalig. Hier word ik stil en vredig, hiervan ga ik als vanzelf ‘aan’. Er is hier geen ruimte voor schaduw of pijn. Hier bén ik helemaal.

Tegelijkertijd merkte ik ook dat ik steeds moeilijker kwam bij al die verhalen, die ik vroeger zo boeiend vond. Als ik de oorzaak van pijn nu probeer op te zoeken in de verhalen, dan moet ik het forceren. Het voelt als bij mezelf vandaan gaan, mentaal, letterlijk de schaduw in stappen. Ik ervaar zo duidelijk dat ik daar niet te vinden ben, dat ik daar ook nooit te vinden was. Al die verhalen die ik er vond, zijn de oneindige varianten van de projecties van mezelf in de schaduw; oneindige varianten van niet volledig (in het hier en nu) aanwezig zijn. 

Hier en nu open ik mij (steeds meer als vanzelf) ontspannen als het oorspronkelijk zijn. Aanwezig als dit zuivere, oorspronkelijke veld laat ik ontspannen wat verkrampt onnatuurlijk is. Al die verkrampte identificaties en verhalen waarin ik me ongelukkig voel heet ik welkom. Pijn daarvan wil worden gevoeld en opgenomen in het veld van bewustzijn zónder identificatie en hechting aan verhalen. De ontspannen resonantie van zuiver (gewaar) zijn neemt ze als vanzelf op. 

Voor mij is het nu eindelijk wel echt helder dat ik met mijn focus volledig in het hier en nu heb te blijven. Hier laten zich als vanzelf die delen van mij zien die nog willen thuiskomen. Vanuit dit hier en nu ontvang ik ze in mijn heldere bewustzijn, in het licht dat ik bén. Hier ervaar ik steeds duidelijker dat ik zélf de bron van mijn bestaan, mijn verschijning ben. Alleen als bewuste aanwezigheid hier en nu breng ik mezelf als persoon in dit leven tot leven; alleen ik als bron zet mezelf ‘aan’. Nergens anders dan daar waar ik nu ben, in dit specifieke hier en nu, is de bron van mijn levensenergie en -vreugde te vinden.

Wil je graag wie je werkelijk bent ontmoeten in het hier en nu, dan ben je misschien wel nieuwsgierig naar informatie over mogelijke sessies op mijn website purealignment.earth.