Ik vertelde vorig jaar al hoe de flow ons aan het begin van dat jaar zo helder krachtig naar de Costa Blanca in zuid Spanje dreef, waar we sindsdien heerlijk wonen. Maar nu is het blijkbaar weer tijd voor een volgende stap.

De verkenning van Andalusië riep me al een tijdje en sinds een paar weken voelde ik ook dat het echt tijd was voor iets nieuws. Voor Edwin was het nog wat snel, want hij had immers net alles mooi geverfd in ons huisje en we begonnen ons er eindelijk meer thuis te voelen. Maar de natuurlijke flow houdt nooit zo rekening met dat soort hoofdelijke overwegingen. Dat bleek ook nu weer, want onlangs liet onze huisbaas ons weten dat ze ons huisje wil gaan verkopen. We moeten nu dus echt weer op zoek naar een nieuwe woon- en werkplek.

Zodra we tijd hadden, vorige week eindelijk, deden we onze reis naar Andalusië en we begonnen in het plaatsje Orgiva in de Sierra Nevada. Waarom hier?

Eind vorig jaar voelde een bijzondere Facebook vriendin de roep om ons met haar camper in Spanje te komen bezoeken. Dit werd een heerlijk gelijkgestemd samenzijn. Zij vertelde onder meer enthousiast over een bijzonder plaatsje Orgiva in de Sierra Nevada. Ik voelde het meteen roepen.

Edwin werd in diezelfde tijd benaderd door een interessante connectie op Twitter, die weer een kennis bleek te hebben, die net als wij de roeping heeft om een multidimensionaal centrum in de bergen op te zetten. Na een bijzondere online ontmoeting met deze kennis, wisten we dat we elkaar moesten gaan ontmoeten. En waar bleek deze kennis te wonen? Je raadt het al: In Orgiva.

Nu ik dit bericht schrijf, kijken we alweer een paar dagen terug op onze bijzondere, intuïtieve reis naar Andalusië. De ervaring in Orgiva was voor mij inderdaad heel bijzonder. Toen we het dorpje binnenreden zeiden de bergen ‘Welkom thuis’. En ook telkens bij het opstaan en opentrekken van de gordijnen ’s morgens zeiden de bergen ‘Welkom thuis’. De heldere, zuivere energie van het plaatsje was ook precies die ijle heldere energie die ik ook al telkens verlangend had gevoeld als ik me focuste op ons (volgende) thuis. Orgiva deed me aan Zwitserland denken. Dat was zeker frappant, want sinds ik me kan heugen roep ik met een knipoog dat ik een retraite center in de Zwitserse bergen wil (maar wat doe ik dan nu in Spanje?)!

Ook de geplande ontmoeting was heel inspirerend, gelijkgestemd fijn. Dit vroeg gelet op onze gezamenlijke verlangens zeker om een vervolg. En toch, als we eerlijk waren, moesten we er niet aan denken om hier in het afgelegen Orgiva te wonen. Zo ver van een gezellig sociaal leven, waar we toch ook naar verlangen?

Op dit moment verkeren we wat in het vacuüm van niet weten. Wellicht hoeven we ook niet per sé te wonen daar waar we perfect ‘thuis’ voelen? en gaat het in de eerste plaats toch om een thuisgevoel in mijzelf, dat ik op elk moment waar ik ook ben kan oproepen? Of wellicht, zoals een heldere vriendin eerder tegen mij zei, herken ik de plek wel degelijk meteen (zoals ik ook met eerdere huizen altijd had) maar zal het pas werkelijk thuis worden als ik mijn energie daar grond en er mijn leven opbouw? Ik zie namelijk ook telkens dat de plek een krachtplaats is, die enorm in kracht zal toenemen, omdat ik er mijn eigen krachtvortex mee verbind.

Verkeren in even niet weten en wachten tot de volgende stap weer helder wordt, is een fase die voor mij echt hoort bij het nieuwe leven in alignment. Gelukkig ben ik thuis in Zwitserland in mezelf!

Wordt vast en zeker vervolgd.