Onvolkomenheid in onze buitenwereld verdwijnt wanneer we de ogen van ons ware zelf weer openen @ de vibrationele lens van onze eigen gemanifesteerde wereld

Wat is het toch makkelijk om allerlei onvolkomenheden in de buitenwereld waar te nemen. Onvolkomenheden die we ook daar in die buitenwereld willen fixen. Begrijpelijk, een onbewust eeuwenoude gewoonte. Toch zal die buitenwereld nooit echt veranderen als we niet beseffen dat dat fixen in onszelf dient te gebeuren. Zij zal nooit echt veranderen als we niet doorhebben dat het zien van onvolkomenheden in onze vibrationeel gemanifesteerde projectie – onze buitenwereld – slechts betekent dat we niet op een lijn zijn met ons ware zelf. Als we dat niet doorhebben, zullen we blijven strijden. In wezen met onszelf.

Pas op het moment dat we de ogen van ons ware zelf weer openen, als we ons herinneren wie we werkelijk zijn, dan zien we helemaal niets meer dat we denken te moeten fixen – want we hebben de vibrationele lens van onze manifesterende projector gefixt, oftewel aligned.

Het is geen toeval dat we nu thuis zijn in deze tijden van uiterlijke chaos en transformatie @ we ervaren de geboorte van het nieuwe als we vredig thuis zijn in onszelf

Met velen zijn we lang bezig geweest om het karma van het onbewustzijn te overstijgen. Om pijnstukken, daar waar we onszelf als mensheid verloochenden, in het licht te brengen. Om ons te herinneren wie we werkelijk zijn en daarmee de nieuwe tijd op aarde te ontsluiten. 

Voor mij hebben we nu met velen het eindpunt van de donkere tijd bereikt. We zijn bezig de laatste – grillige – stukken zelfverloochening aan het licht te brengen, terwijl de geboorte van het nieuwe veld energetisch al heeft plaatsgevonden. De poort van de nieuwe wereld staat wagenwijd open. Eindelijk aangekomen thuis in onszelf ervaren we diepe vrede. Een staat van heelheid, volheid en opgenomen zijn. Geen karma hoeft meer te worden geheeld of vereffend. Geen strijd meer te worden aangegaan. We weten weer wie we zijn. We stromen weer. Vol nieuw leven. Vol onontgonnen potentieel.

Fris nieuw leven van binnenuit deze keer. Op een lijn met wie we werkelijk zijn. We zijn precies goed zoals we zijn met onze eigenlijke persoonlijkheid. Zoals we bedoeld zijn te zijn en we zetten onszelf nu vol in. Zonder nog langer te oordelen over wie we zijn. We weten dat we waard zijn, nodig zijn, nuttig zijn precies op dit moment in tijd en ruimte. 

Onze uiterlijke vrijheid lijkt ons op dit moment te zijn ontnomen. We zitten ogenschijnlijk gedwongen thuis. Maar dát is nu precies de plek waar het gebeurt. Precies dáár -thuis – wordt de inspiratie voor onze nieuwe samenleving geboren. Het is nodig om thuis te zijn. Om allereerst zelf geboren te worden. Om het oude in onszelf plat te leggen. Om, door niet meer het oude te leven, niet meer werkende structuren te doen stoppen. Opdat het nieuwe – de bouwstenen van de nieuwe samenleving – de ruimte krijgt om geboren te worden. Om zich daarna, als waarachtige expressie van onszelf, in de buitenwereld te kunnen doen manifesteren.

In de vrede van het thuiszijn in mezelf ervaar ik steeds meer onze innerlijke vrijheid. Ik zie steeds meer dat dat wat ogenschijnlijk noodgedwongen doodgaat ons niet langer dient. We gaan weer creëren vrij vanuit ons ware zijn. En vanuit onze innerlijke vrijheid blijkt in onze buitenwereld van alles mogelijk. Ook dat wat vanuit de beperking nu nog niet mogelijk lijkt.