Kampen die tegenover elkaar (willen) staan vinden elkaar nooit. Kampen vinden enkel telkens meer bewijs ter staving van hun eigen positie. Ik zag dat destijds tijdens mijn juridische carrière overduidelijk in de rechtszaal en ik zie het nu ook weer in de samenleving. Strijdende kampen zien enkel nog vanuit de vibratie van hun tunnelvisie. Hun bewustzijn is vernauwd. Er is een strijdende wij-versus-hen houding en visie. Er zal, hoe ik het zie en ervaar, via strijd oftewel verzet ook nooit een samenleving van wezenlijke vrijheid, harmonie en verbinding kunnen ontstaan.
In mijn opleiding tot mediator leerde ik dat de opening, beweging en oplossing zouden liggen in:
1. Het wijselijk en grootmoedig durven doorzien dat de strijd en verdeeldheid jou en ook de ander niet wezenlijk dienen.
2. Het vinden van ieders ware belangen in de strijd; waarbij ik doel op de dieperliggende persoonlijke beweegredenen achter de harde standpunten.
3. Het vinden van de verbindende gezamenlijke belangen in de strijd. Uiteindelijk blijkt iedereen dezelfde basisbehoeften en verlangens te hebben. Iedereen ambieert zaken als het ervaren van geborgenheid, liefde, erkenning en verbinding.
4. Het gezamenlijk vinden van creatieve oplossingen voor ieders belangen. Wat mij betreft een prachtig transformatieproces, waarin verzachting, begrip en in elk geval een begin van verbondenheid tot stand worden gebracht.
Toch is mediation voor mij geen ultieme oplossing. Met die methodiek kijken we namelijk nog steeds niet écht naar de kernoorzaak van een geschil. We blijven hangen in onbewustzijn, oftewel het ontbreken van bewustzijn van wie we werkelijk zijn en hoe het manifesteren van onze realiteit werkelijk werkt. Hierdoor zullen we innerlijk de illusie van gescheidenheid en tekort blijven ervaren, die we ook nog eens ten onrechte door de buitenwereld vervuld willen zien. Vanuit die gescheidenheid en dat tekort zullen we blijven proberen de buitenwereld te beïnvloeden, met strijd en oorlog als uiterste dwangmiddelen.
De wezenlijke oplossing voor het beslechten van een geschil in mijn leven ervaar ik in het wezenlijk opheffen van de verdeeldheid die daaraan ten grondslag ligt. Niet die met de buitenwereld, maar die met mezelf. Daar ligt de kern. Namelijk dat wat ik ervaar in mijn buitenwereld is te allen tijde een reflectie van dat wat ik zelf vibrationeel uitzend. Niemand anders is dus de veroorzaker van verdeeldheid en strijd in mijn leven. Het vraagt van mij om mijn bewustzijn te verruimen en mij te openen voor wie ik werkelijk ben en te zien hoe het creatieproces werkelijk werkt.
Dan doorzie ik ook steeds beter dat er niet maar één universum is; er is niet één gezamenlijke wereld waarin wij ons allen bevinden. Ik zie dat de wereld die ik ervaar mijn eigen fysiek geworden holografisch universum is en dat eenieder zo zijn eigen hologram schept. Ik doorzie dat onze universa elkaar enkel ontmoeten in een gezamenlijk veld als we vibrationeel matchen. Ik handel daarin als ik vanuit mijn ware zelf iets in mijn eigen universum wil veranderen. En jij doet simpelweg jouw ding.
Geschillenbeslechting door het vaststellen van harde feiten, eventueel in een rechtszaal, werkt dus voor mij niet meer. Wij kunnen, als onze universa niet geheel met elkaar samenvallen, niet alleen allebei een ogenschijnlijk zelfde gebeurtenis anders ervaren en waarderen, maar deze kunnen dus ook nog eens volledig in waarheid als die zgn. harde feiten naast elkaar bestaan. Jij kunt in jouw universum iets anders besluiten te manifesteren dan ik in het mijne, simpelweg omdat wij iets anders wensen te ervaren in onze evolutie. En om het nog complexer te maken: Er is ook niet maar één versie van jou en mij, maar vele.
Hoe boeiend, bevrijdend en empowerend. Nog zoveel over mezelf en hoe het precies werkt in mijn universum te ontdekken!